De voorgeschiedenis :

In mijn jonge jaren ging ik net als zoveel jongeren naar Sjiep in de Noordstraat. Eerst in de kleding annex platenwinkel naast Sonora. Ik was daar bijna elke vrijdagmiddag net voordat je naar Snuggly en Abdon & Frankie ging. Nieuwe muziek zoeken en dan nog even gauw een pint halen en ….. . Bij Sjiep, eigenlijk na een optreden van ‘Link’ in Porgy & Bess ontmoette ik Tonny de Vetter. Omdat ik de volgende ochtend weer bij Sjiep mee luisterde naar gemaakte opname’s van de avond ervoor en ik een beetje eigenwijs zei dat de opname’s niet zo goed klonken, had ik dus gelijk de uitdaging aangenomen om dat beter te gaan doen. Hierdoor en door het leuke contact met Sjieo en de leden van de band, werd ik uiteindelijk de geluidstechnicus van ‘Link’. hierdoor vertoefde ik nog meer bij Sjiep en bouwde zelfs in de ruimte achtere de winkel een complete PA-installatie. Gebaseerd op mooie Yamaha versterkers en een 3-weg Yamaha crossover en JBL luidspreker-componenten. De kasten bouwde je toen nog gewoon zelf.

1980: Na dat jaren te hebben gedaan en ik bij Sjiep bijna kind aan huis was kreeg ik de vraag en mogelijkheid om in de winkel in Vlissingen in de verkoop te werken. Fantastisch !!! Wat wilde je nog meer als jonge gast. En Terneuzen was perfect bezet met Flip van Damme achter de balie. Dus ik ging elke week 5 x naar Vlissingen met het busje van de zaak en nam uit en naar Terneuzen de reparaties en elpee’s mee.

Toen ik na mijn dienstplicht terug kwam was er nog steeds een plek voor mij in Vlissingen en korte tijd later ook in Middelburg. Veel geleerd en veel gewerkt in wat voor altijd mijn hobby en nu dus mijn werk was geworden. De basis voor ECHO Audio is toen wel al gelegd.

1983: Op een maandagavond werd ik door Flip van Damme gebeld of ik “morgen de winkel in Terneuzen wilde gaan draaien”. ” Dat is goed antwoordde ik en Flip hing op. Gevolg: De volgende ochtend zag ik Flip een uurtje in de winkel in Terneuzen, kreeg de sleutel en hoorde ik  ‘goodbye’. Mijn start als filiaalhouder van Sjiep Hifi was daar. Weer fantastisch !! De volgende droom was uitgekomen. Mijn “eigen zaak” in Terneuzen. ik woonde teon al op de Blokken dus dicht bij ‘mijn werk’.

Wordt vervolgd !

1985 : Een goede vriendin van mij, Marlies de Braal, collega van mij bij Sjiep maar dan in de kledingwinkel aan de overkant van de straat kwam zonder werk. “Wat moet ik nou gaan doen?” “Wat zou je het liefste doen?”, was mijn vraag. “Hetzelfde!” was haar antwoord.  “Waar kwam de kleding vandaan?” Die kwam van de Waterput in Bergen op Zoom. Wij daar naartoe en de eigenaar Tinus was wel gecharmeerd van een collega winkel in Terneuzen. En de Waterput in bergen op Zoom verkocht ook langspeelplaten. “Mmmmm dat is interessant. Dat gaan we ook doen in Terneuzen.”

Dus op zoek naar een pand in Terneuzen. Dat viel niet mee. Alle winkelpanden waren bezet. Terneuzen floreerde in die tijd! Ik liep in de tijd van Sjiep over de Markt langs Albert Heijn de Noordstraat in. Alber Heijn was weg en in het pand was nu bezet door een brillenwinkel in de Noordstraat, met er achter, tegenover de speelgoedwinkel van Baaima, een winkel waar ze wijn en delicatessen verkochten en daarachter op de hoek met de Brouwerijstraat een oud pandje, het oude magazijn van Albert Heijn. Binnen gelopen bij de delicatessen van Martin Ulijn en gevraagd: “Mag ik eens kijken wat daar is?” Het bleek een leeg pand met een mooie betonnen vloer, maar helemaal zonder inhoud. “Kunnen we het huren ? Dan maak jij er een winkelpui in en kunnen wij starten.”  Zo gezegd zo gedaan. Kledingwinkel opgestart voor Marlies, de Terneuzense Waterput, met daarin (misschien wel alvast) de langspeelplaten ook een plekje gegeven. Een kleine muziekinstallatie met goede hoofdtelefoons voor het afluisteren van de platen geplaatst en zo misschien al (onbewust) de basis gelegd voor het openen van mijn Hifi-winkel.

Ik had in die periode een paar keer geroepen dat Terneuzen (lees Zeeuws Vlaanderen) een goede Hifi-winkel verdiende. Dus 2 jaar na de opening van de Waterput belde de bekende buurman en huiseigenaar van de Waterput mij ( op een donderdagmiddag om 13:02 uur ) op met de opmerking: “Jij hebt toch gezegd dat Zeeuws Vlaanderen een mooie Hifi-zaak verdiende?”  Dat had hij onthouden. “Ik ga weg uit de Havenstraat. Dus mijn pand komt leeg.” Die zelfde avond zaten we bij elkaar en om een uur of 11 kwam ik bij Hilde thuis met de opmerking: “We gaan een Hifi-winkel beginnen naast Marlies.” En ik hoorde van Hilde alleen maar terug: ” Oké! Leuk “. Fantastisch mens !

Op 1 april 1987 was ik huurder van Havenstraat 1 B en konden we beginnen met een flinke verbouwing. Want de ruimte waarin ik terecht kwam was die winkel voor delicatessen en wijnen. Dus geheel betegeld en verdeeld in twee compartimenten. Dus tussen muur er uit, wanden strak gezet, doorbraak naar de Waterput gemaakt. Want de mannen die mee kwamen met de vrouwen voor kleren bij Marlies die moesten natuurlijk gemakkelijk ‘even door kunnen lopen’ naar hun hobby. De elpee’s zouden natuurlijk mee verhuizen, dus altijd een smoes om ‘even te kijken’. Dan hoorden ze mooi geluid, dan even goed luisteren, dan…. . Op 1 mei 1987 was het zo ver. Na een maand van serieus doorwerken met de beide (schoon)vaders en een groepje vrienden konden we open.

Tijdens die verbouw tijd was ik op een avond/nacht van in m’n eentje aan het doorwerken. Rond 1 uur had ik bijna de tussen muur in het pand eruit. Ik wilde net naar huis gaan, maar achteruit kijkend zag ik dat er nog maar een paar stenen onder een draagbalk zaten. ” Mmmm dat ziet er morgenochtend niet leuk uit. Bijna af, maarrr..” En dan die mannen tegen mij: “Nou ook niet veel gedaan.” Dus die moest er natuurlijk nog even uit. Een paar flinke klappen later en toen: “DJOENGGGGGG !” Het I-profiel wat op de tussenmuur lag, bleek berekend op de ondersteunende muur die ik er net onderuit had ge…….. Dus bijna was er geen ECHO-Audio geweest, want de volgende dag zou in de krant hebben gestaan:  ‘Eigenaar van nieuwe geluidswinkel is hedenmorgen gevonden onder de restanten van zijn nieuwe bedrijfsgebouw”. Maar de feiten waren gelukkig anders en de volgende ochtend kon ik stoefen dat dat muurtje er toch mooi uit was. Eindelijk konden we het formaat van de winkel overzien. Mooi, we konden verder.

Wordt vervolgd.